Gedichten

 

De meeste gedichten zijn speciaal geschreven voor Jamie: 


en andere mooie gedichten plaatsen wij ook op deze pagina,
dus heeft u een mooi gedicht....laat het ons weten!
Wilt u een gedicht van ons op uw eigen site.... dan zouden we het op prijs stellen als u onze link eronder vermeld... en laat het ons even weten via het gasten boek dan is gelijk uw eigen site vermeld.


 


(Alien) (met het gevoel van Erna en Pieter)
Een engel daarboven
waar ik altijd in zal geloven
Zijn warmte, zijn lach
ik mis het iedere dag!
Eens zal ik hem weer ontmoeten
en hem met al mijn liefde begroeten
Ik moet wachten op die dag
en verschuil mij achter een lach
Maar een ieder die mij dierbaar is....
weet hoe erg ik hem mis!

(Jannie) (Een dierbare vriendin)
Een gewone zaterdag avond
Surf wat op het net Tik de site in
Bekijk aandachtig
Brok in mijn keel
Steen op mijn maag
Voel de pijn van verbonden zijn
sta er niet genoeg bij stil
Bij verdriet
Bij verlies
Zou je meer moeten steunen
Mijn gevoel met je delen
Laten weten dat het me raakt
Kon alleen luisteren 
Alleen maar luisteren 
Was dat toen genoeg?
Was ik er voor jou?
Hoe moest ik hier mee omgaan
Hoe kun je iemand troosten
Zoveel verdriet
Zo verwondt
Zo verscheurd
Zo alleen
Ik heb het nooit zo beseft
Er nooit zo op terug gekeken
Diep weg gestopt misschien?
Terug kijken doet zeer
veel zeer
Oud zeer!
Veel oud zeer.
Wat moet je innerlijk gegroeid zijn
Om dit te kunnen
Om het steeds weer te voelen
Ik stop het weg
maar nu even niet
Sta stil
Stil bij Alles
Stil bij jullie Site
Stil bij toen
Bij nu
Bij mezelf 
Bij jullie


(Alien)
Jaren geleden?
Heb jij je strijd gestreden.
Vrolijk, opgewekt en vreselijk blij,
En dat?.. staat iedereen nog bij!!
Je hebt heel veel betekend voor heel veel mensen,
Dat is iets wat iedereen zich zal wensen,
In herinnering   een heel lief en opgewekt persoon,
Dat is echt niet voor iedereen gewoon!
Je kunt trots zijn op wat je hebt nagelaten
Toen je er nog was had je dat vast niet in de gaten.
Je hebt echt voor heel veel mensen wat betekend en gedaan
En dat zal echt niet zomaar over gaan!
We blijven aan je denken
En in gedachten blijven wij je heel veel liefde schenken
Voor je vader,moeder,zus en broertje zullen wij er zijn,
Al doet het soms toch ook nog heel veel pijn!
Lieve Jamie , waar we altijd in zullen geloven,
Ooit komen we elkaar weer tegen daarboven!


(Alien) (vlak voordat we samen op vakantie gingen)
Een sterretje daarboven, klein maar fijn,
Die overal bij je zal zijn
Al ga je nog zo ver van huis
Alleen bij jou voelt hij zich thuis
Hij volgt je, waar je ook gaat of staat
Het is een sterretje, die je nooit in de steek laat!
Heb je lol of heb je verdriet,
Dit sterretje vergeet jou niet!
<strong align="center"><strong>Hij zal altijd van je houden en bij je zijn !
S' avonds als het donker is?
Straalt zijn lichtje als een stil gemis
Hij volgt je, al ga je nog zo ver
Als de allermooiste ster!
We kijken steeds naar boven?. En we geloven?.
Die ene hele mooie ster dat ben jij
En je bent er onze hele vakantie.. gewoon bij!!!!


Uit de Vriendin van Oktober 2003 (Erna/Mem)
De achtbaan van het leven.
Sinds de dood van onze zoon voelt het alsof ik in een achtbaan zit.
Ik ga heel langzaam vooruit de berg op,
maar op het moment dat ik denk alles een beetje onder controle te hebben,
stort ik met volle vaart in een diep dal. Er is geen rem en ik ben volledig de controle kwijt.
Waarna ik weer net even op adem kan komen voor de volgende afdaling.
Deze achtbaan van emoties heeft, zo lijkt het, geen eindstation.
Wel stopt-ie zo af en toe en stappen er mensen uit,
maar mijn riem blijft vastzitten, ik heb geen keus en kan er niet uit.
Van de mensen die uitstappen, herken ik gezichten.
Sommige zijn me erg dierbaar,
anderen ken ik oppervlakkig.
Enkelen kijken nog even om,
wenden hun hoofd daarna af of zwaaien nog even.
Zij vervolgen allen hun leven.
Ook stappen mensen in,
sommigen zijn oude bekenden,
anderen zijn totaal vreemd voor me.
Ik wil ze waarschuwen,
 
ik roep ze toe: Doe het niet, hij stopt niet meer,
maar ze kijken me met vriendelijke gezichten aan en lijken te zeggen: Geeft niet, we reizen met je mee.
En zo gaat de achtbaan van het leven door, het leven wat voor mij overleven is geworden.
Ik heb wel eens serieus overwogen de riemen door te snijden en op het hoogste punt de achtbaan te verlaten, 
aar dan is daar een stemmetje dat mij zegt dat het niet kan en niet mag.
Het is de stem van Jamie.
Hij wilde zo graag leven en vocht ervoor met al zijn kracht.
Ik mag het niet opgeven, dat zou niet eerlijk zijn.
Dus ik verman me,
grijp mijn riemen met beide handen vast en maak me op voor het volgende rondje in de achtbaan.
Met de hulp van de mensen die met me meereizen, zal ik het einde halen.


(Alexandra, moeder van * Laura)
Gemis doet zo'n pijn
Nooit meer samen te zijn
Waren dromen maar waar
Geen verdriet meer, weer bij elkaar
Daarom zeg ik nog.....Dromen zijn bedrog


(geschreven door Meaddy Boerjan.... voor haar zieke kleinzoon Mistah)
Lief klein kind
 
we zitten in die trein
Het gaat te snel, het valt me zwaar
het verdriet,
die hevige pijn
ermee omgaan kan ik niet
De wereld raast aan me voorbij
de pijn is ondragelijk
die vreselijke pijn in mij
Wanhopig rijden we
alle stations voorbij
Zo ontzettend machteloos
zo verschrikkelijk boos
Ik wil uitstappen
hoe lang duurt deze rit
Zoveel woede
zoveel vragen waarmee ik zit
Mijn wereld staat stil
dat het goed gaat met jou
is wat ik wil
Zo bang
om wat de toekomst jou brengen zal
Zo plotseling in een diep zwart gat
hard was de val
Mijn hart gebroken
het doet onbeschrijfelijk veel zeer
Ik wil schreeuwen:
?Stop die trein?!!!
want ik wil niet meer
Vanaf het begin
door mij bemind
mijn lief lief
kleinkind